O ilerler, ben seyredercesine
Yükseltir kaşlarını
Gümüşten yansıyan sima
Bilirim, o da gülür
O da içten içe gülür bana.
Ah sessiz ayna
ve doğurduğun
Seni bencil, seni ahmak yansıma!
Nasıldır bilir misin uyuyamamak?
Aklındaki şüpheleri saymak.
Ya da
İster misin sen kendi canını almak?
Öyle bakıyorsun ama,
Sanki bulabilirsin kendinde bir amaç,
Ya da bir kucak, öylesine anaç.
Serçe parmağımızı kenetleyip yatıralım yana,
Bozuşalım seninle ve belki zamanımın sonunda
Özür dilerim senden, bağırdığım için.
Özür dilerim sevgili yansıma.
– Aslı Gökçe Göksel