Dünyanın tüm yalanları ve doğruları,iyiler ve kötüler,inanlar ve inanmayanlar,zenginler ve fakirler hepsinin tek bir ortak noktası olabilirdi;hayattan kopuş mu yoksa gerçekten yeni bir hayata adım mı ?
Chianski düşünürken onca şeyi bir an silahın namlusunun soğukluğunu fark etti şakağının tam ortasında;aslında dedi şu tetiği çekmemek için bir tek sebebim var;ölmek değil beni korkutan bu tetiği çektikten sonra da ölememek, ya dedi ölümsüzse insan ya ölüm diye bir şey yoksa,yine açarsam gözlerimi yalanların ve kötülüğün kol gezdiği bir gezegenin tam ortasında, ya dedi şu tetiği çektiğimde başka bir gezegende uyanıp aslında dünyada iyi olan her şeyin o gezegende kötü kabul edildiğini,kötü olan her şeyinde iyi kabul edildiğini görürsem ve o gezegende de çeksem tetiği ve hep bir ölümsüzlük döngüsüne kapılıp gitsem.Her gezegende bir kadın sevsem mesela her gezegende ayrı bir yalana inansam sahi her yalandan sonra bir kez daha güvenim kırılsa ve şu tetiği her çektiğimde aslında içimde ölen tek şeyin inancım olduğunu fark etsem.Belki ruhen ölmesemde tüm duygularım ölene kadar çeksem o tetiği ve en son ümidimi kaybetsem işte dedi.O zaman bu sonsuz kargaşanın bu ölememezliğin içinde ölmüş olurum.Çünkü ölmeyi isteyerek çektiğim her tetikte bir ümit ediş aslında ve onu kaybettiğimde aslında dedi Chianski ölmüş olurum sonunda…
– Mehmet İlker Dinç