Öbür kapıcılar benim kadar yorulmuyordur vallahi! Misal Mehmet; on sekiz daireye bakıyor ama bendeki sekiz daire onun yirmi dairesine bedeldir bence. Çok zor insanlar, çok! Gerçi iki dairede kimse yok çok şükür, azıcık rahat ettik çoluk çocuk. Ama bugün cuma akşamı ya coşar bunlar, hafta sonu diye suyunu çıkarırlar şimdi! Kapıcılık çok zor vallahi, Kemal abi az bile anlatmış filminde. Dizi olsa anlat anlat bitmez, en az on yıl sürer vallahi!
Bu sekiz numaradaki adam, aslında on numara adam; yüzünü gören cennetlik vallahi! Beni pek yormaz. Bak işte, sabah bıraktığım gazete eşikte yatıyor hala. Dur bakayım! Evet evet, tarih bugün işte bak! Ne zaman gelir ne zaman gider, hiç belli olmaz. Yazar mıymış neymiş, ne dediydiler adını ya! Dur bakayım, hah! Şeran Fensoy. Belli ki hala uyuyor içeride.
“Pat diye açtın kapıyı be abi, ödüm koptu! Uyumuyor muydun sen?”
“Saat kaç İbrahim?”
“Eti kemik geçiyor abi.”
“Sırıtma İbrahim, eşik üstü zevzekliğin lüzumu yok! Karnım aç! Koş bakkala, kıtırından bir ekmek kap gel bakalım.”
İçerisi hep loş, bir şey görünmüyor ama leş gibi sigara kokusu geliyor. Kapıyı biraz daha kapatmasa burnumun direği kırılacaktı be!
“Bismillah! Abi sen ne zaman açtın kapıyı ya?”
“Sesleri duyunca şey ettiydim. Benim aslan sütü bitti de hazır gitmişken, bana da bir ufak kapıversen güzel olur! Al şunu, üstü de kalsın abijim.”
“Abi sen biraz pencereleri açsana, kapının önünde biraz daha dursam leyla olacağım vallahi!”
Karısını kaybettiğinden beri toparlanamadı adamcağız! Gözler kıpkırmızı garibin, bulut olmuş yağdı yağacak!
Altı numaradaki emekli albay Müfit Bey rahmetli olalı iki ay oldu, çocukları hiç merak edip de gelmediler. Gelip de bakmadılar evin eşyalarına ne atılacak ne satılacak. Müzeye benziyor zaten içerisi, çok antika çıkar oradan çoook! Sıkı takip etmek lazım.
Yan dairenin sahibi de ne paragöz adam. İstediği rakamdan kuruş aşağıya inmiyor, hala kiraya veremedi daireyi. Hesap bilmiyor canım bu adam, kaç aydır kaybettiği kira parası ne olacak? Hiç işte!
Dört numaradaki zampara da kabak tadı verdi artık, her hafta sonu ayrı şamata. Gazinoya çeviriyor evi her seferinde. Yöneticimiz yok ki müdahale etsin, meseleyi halletsin. Müfit Albay göçüp gittiğinden beri bir türlü yönetici seçemediler apartmana. Daha doğrusu yenişemediler, halbuki beni seçseler var ya gün doğardı Gündoğdu apartmanına yeminle!
Onun yanındaki daire de beyaz eşya dükkânı gibi valla! Adam evleneceğim diye doldurdu eşyayı, daha ortada gelin falan yok be! Son üç yılda beş kere nişanlandı ama her sefirinde üç ay bile dolmadan attı nişanı. Herifin nişangahı bozuk demek ki! Korkuyor canım, çok belli.
Ama esas iki numaradaki öğrenciler zaten büyük dert! O kadar söyledim öğrenciye ev vermeyin diye ama dinleyen kim! Dört kişi kiraladılar daireyi on dört kişi yaşıyor içeride, giren çıkan belli değil canım! Geçen gün tüpü değiştirmeye diye girdim eve, girmez olaydım. Evi pislik götürüyor yeminle! Belediyenin çöplüğü daha yemizdir valla! Başa çıkılmaz bunlarla be, zaten bir numaradaki yeni mezun avukat da bunlarla kafa dengi olmuş. Bir şey olursa arkanızdayım havasında, veriyor gazı. O da mı anarşik acaba?
Nasıl olacak bu işler hiç bilmiyorum! Allahtan zemin kattaki bakkalın girişi ayrı yerden. Günde bin tane insan girip çıkıyor. Yoksa temizliğiyle başa mı çıkılırdı oranın! Aslında bakkalın bizim binada olması büyük avantaj; öbür kapıcılar gibi, iki sokak öteye bütün gün git gel yapmaktan iyi yırtmışım hakikaten. Ah bir de asansör olsa var ya tadından yenmez valla!
“Lan Memduh, iri Memduh ne var ne yok? Tüp geldi mi?”
“Ayıp oluyor ama! Çelimsiz bir adama iri diye lakap mı takılır yahu!”
“Kızma be bakkalların kralı! Ama zengin gösterir seni, ha ha ha!”
“Bırak şimdi beni, bugün tekinsiz tipler gelip seni sordular. Sizin oraların insanına benziyordu, memleketten beklediğin kimse var mıydı?”
“Sen ne söyledin?”
“Tanımıyorum öyle birini dedim ama yarın, bilemedin öbür gün anlarlar yalan söylediğimi.”
“Ulan ne şans ya, iki yıldır ses çıkmıyordu… Tam düzeni kurdum gene buldular beni be!”
“Kim bunlar ya?”
“Kanlılarım ulan, kanlılarım!”