Abbara

Göğün hemen altına serilmiş

Sınırlardaki son ağaçlar gibiydi seninle yazgımız

Abbara

Neden terk eder bir Süryani

Telkâri gülümseyişini bu topraklarda

Beşiklerde yarım bırakılmış ninniler

Çanaklarda yorgun nefesler

Gibidir mevsimler

Ve bir Yezidi’nin güneşe açılan yüreği

Kanar kına yakımlı avuçlarımda

Abbara

Abbara

Canım yeni iklimler çekiyor

Yeni yürek çırpınışları

Sevişmeli ve yeniden yaratmalıyız dünyayı

Durgun uzak ve temizken her şey barışta

Canım yeni mevsimler çekiyor Abbara

Yeni sözcükler

Acının kıyısında

Abbara

Bahe’nin ölümüne bekleyişi mi düşecekti

Benim de payıma

Binlerce yıldır suskun kalmış Deyrul-Zafaran

Taşıyor derinliklerimden

Safran sıcaklığında

Abbara

Bir ırmak bir çöl gibi

Düşüyorsun yazgıma

Mardin usulca akıyor içimden

Bir telkâri ustasının sabrı

Çoğalıyor kendi sessizliğinden

Abbara

Başımı dayayıp çıplaklığına

Uyuyabilirim

Yaralı bir ceylan acısıyla

Duyabilirim çırpınışlarını dengbejlerin

Safrana bulanmış taş yontularda

Abbara

Durmaksızın yenilenen şu üstündeki koskoca dünya

Koşut bir hızla akıyor sıcaklığıma

Abbara abbara

Neden her savaşa bir ölü gerek

Bir mendil gökyüzü ve de

Annelerin kederini örtecek

Abbara

Duyuyorum

Uzakta yoksul bir köy evinin türküsünü

Işığa dönüşeceğini ve de

Nehirleri çalınmış çocukların sesini

Kasıklarımda

Doğacaklar yakında

Abbara

Ababara

Beni sensiz bırakma