Sessizce denize bıraktığım bu şiir
Köpük, köpük kıyısında kırgınlığımın
Kesik acılar, dalga sesleriyle
Uzaklaşır diye belki de.
Ya da ben tütün kokan yaralarıma
Bir şiir basarım en karasından.
Sensizce içime bıraktığım bu şiir
Sızlatır , bir kırık kanattır.
Yeşil,
Gözlerinin renginde eser rüzgar
Kanadıkça
Belki Güneş sararım sıcak yaralarıma.
O cebine bıraktığım şiir.
Okunaksız olduğundan herhal
Artık makbul değil
Zatında devletin
Kaçır,
Mısraları yükle, yorgun kayıklarla
Kokuları sürükleyen dalgalara
Bizim
Kara köpeklerin sırtında
Haram tohumdur sürüdüğümüz
Kaç kıta dolaşacak bu ölü
Sessizce denize bıraktığım bu şiir.
Ölüler ölmezden önce bir mısra idi
Kaybolunan karanlık birer mısra
Şimdi mirasını topluyor şairler
Ölülerin
Hastalıklı çocuklar da var kıyıda mirasyedi
Peşinde dalgaların
Yine de haram tohumlar, yeşeriyor
Tuzlu suyunda ayrılıkların
Bir şair, bir miras, bir tuzlu şiir
Kokmaz ki kokalım beraber balıkçı ağlarında
Bu dağılışım tüm kıtalara
Korkutuyor olsa gerek
Her fidan bir zafer koklayacak
Her zafer bölüşülecek .