Her gün daha da renkleniyor bahçem
Ve geceler git gide soluyor geçmişten.
Bir zamanlar daha çok yağmur yağardı buralara
Ve çığlıklar neşeden fazlasıyla uzaktı;
Hıçkırıklar bastırılır
Güvenin soğuğunda
Ve şafak asırlar sürmüş gibi
Varlığı
Gülümsemeye usanırdı.
Suya kör, rüzgâra korkak
Özlemi ateşeydi benim çiçeklerimin
Bir zamanlar.
Ardından çok karıştı yollar
Ve bulundu atılacak adımlar,
Aylar teker teker kapandı
Ayın soluk nöbetlerinde
Ve tekrar açıldı menekşeler:
“Biliyoruz, uyandığında bir gece yarısı,
Okuyor olacaksın rüzgârla gelen bu fısıltıları.
Yorgundun ilk geldiğimizde,
Şu ankinden çok daha sisliydi gözlerin
Ama gelecek getirdi bütün vaatlerini
Ve dünyanın dört bir yanına yayıldı üç dileğin…
Kokusu hala koynunda,
Hala aşinasın hissedemediklerine.
Demek ki vakit artık çok yakın…
Bil ki diyeceğin tek söz:
Yeni serinlikler serpildi kalbime…”