Sen olur da bir sabah yanımda uyanırsan;
Havada amansız bir nergis kokusu, aylardan haziran.
Boynuma bir serçe konar;
Kahverengi beyaz, yuvarlak, yumuşacık…
Göğsümde gezer sıcacık ayaklarıyla.
Birden üzüm yaprağı yeşili olurum…
Belki fevkalade bir gün olur.
Uyanır uyanmaz; ellerini alnıma götürürsün.
Uzun uzun seversin beni.
Tüm gemiler annelere gider, tüm trenler babalara…
Belki adımı söylersin korkusuz; umut ve sevdayla.
Bildiğim tüm bodrum kat muhtemelleri, güneş alır.
Ege’de altı bin zeytin ağacı olurum.
Belki ellerin, tütün kolonyası döker; yanan avuç içlerime.
Ovarsın sıcaktan çatlayan topuklarımı.
Ben daha da bir severim seni,
Daha da söverim korkarlığıma; saçlarım belime kadar uzar,
Kirpiklerim kıvrılır, su çıkar elmacık kemiklerimden…
Bir sızı var içimde, pazar geceleri uyutmaz.
Arsız ihtimaller büyür, zeytin ağaçlarının dibinde;
Söküp atmaya tek başıma gücüm yetmez.
Belki bir gün…
Neyse.