Seninle hiç özgür olamadık
Çıkamadık bulutlara koparamadık
İçimizdeki karanlıkları biliyorduk
Tanrı’ya aitti affetmek
Alıp elimize sunamadık birbirimize
Hep bir sokak arasında sıkıştık senle
Biliyorduk bulutlardan başka güzel olanları
Mesela dalda bir kiraz
Mesela ağlayan bir çocuğa verilen bir şeker
Mesela sevgiliye söylenen bir söz
Adı aşk olsun
Adı sevda olsun
Bir tutkuydu sana ulaşmaya çalışan
Öğrendik belki her şeyi
Bilmek de gerekirdi zamanlamayı
Saatleri hesaplamayı
Şimdi bütün bunları
Göçmen kuşların ardından
Söylüyorum
Akın etti o kuşlar biliyorum
Bir başka diyara
Unuttum konuşmayı
Bundan sonra başaramam
Yazıyorum konuşamasam da
Yazıyorum bazen çocukları
Bazen sevdaları
Andım olan devrime dair
Yazdıklarım da oluyor
Bütün papatyalar gelincikler
Bahçemde biliyorum
Açmazlar onu da biliyorum
Sen gibi küs oluyor çevremdekiler bana
Mesela kızım gibi
Mesela anılarım gibi
Hep aklıma kötü şeyler geliyor
Onlardan birini yalnızca birini başara bilsem
Biliyorum yetecek bana
– Ahmet Yılmaz TUNCER