Yağmurun altında yürüyorum.
Hava kararmaya yakın.
Yokluğunun kokusu karışıyor,
Islanmış toprağın kokusuna.
Yağmurla gelen huzur
Usul usul yayılıyor.
Islanmaktan rahatsız olmuyorum.
İnsanların bana
Deliymişimcesine bakmasında da.
Oysa Minik,
Ne çok düşünürdüm ben
İnsanların bakışlarını.
Oysa Minik,
Ne çok korkardım ben
Islanmaktan.
Şimdi bu sağanağın altında,
Gökten düşen inciler arasında
Kaybolurken gözyaşlarım;
Yüreğimde bir sancı,
Seni özlüyorum.
– Esma Nur Zorlu