Ömür Dediğin

Saçlarına düşen aklar,

Yüzündeki çizgiler,

Her biri bir hikâyenin sonucu.

Dante’nin dediği

Yolun neresidir bilinmez ama

Ömür dediğin,

Göz açıp kapayıncaya,

Bir bakmışsın, tükenmişsin.

Biçilmiş bir vaktin,

Sayılı nefeslerin var,

Öyleyse bu sancı,

Bu hesaplar niye?

An gelir, kapın çalar:

Karşında ölümün soğuk yüzü.

Sen buyur etmeden

Azrail’in geldim der.

İrkil be Ademoğlu!

Öyle yaşa ki

Yaşamın kıyametin,

Son nefesin

Dirilişin olsun!

– Ayşe BEDİR