Ruhunun izlerine doğru kör bir şekilde yürüyorum
Zaman ve mekan hiç önemli değil
Siyah ve beyaz benliğim ile rengarenk hislerini tutkuyla okşuyorum
Nefes alıp vermek hiç önemli değil
Sonsuz boşluktaki göz yaşlarım, güneşinin içinde kaybolurken
Beni aydınlatmanı kutluyorum çılgınca
Ölümü ve yaşamı büküp, her taneyi hesaplarken
Yoklukta da varlıkta da senle filizleniyorum dağılırcasına
Zamanın üstünde dans eden bedenin uzaklaşırken
Gökyüzünün sonsuzluğunda kilitliyim gölgene
Geçici araçlara ve amaçlara tapan insanlar soluklaşırken
Erimiş ve bütünleşmiş bir aşığım senin özüne
Dur ve en karanlık gecede ruhunu dinlendir
Beş duyunu kullanman hiç gerekli değil
Ey sevgili, yalnız kalamayacağın gerçeğini hisset
Gözlerindeki evrenin tanımsızlığı hiç önemli değil
Hayal, rüya, gerçek, tanımsızlık fark etmez…
Benimle geleceksin değil mi?
Varlık ya da yokluk fark etmez…
Girdabın merkezinde tek, dönmeye devam edeceğiz değil mi?
Sıfır ve sonsuzun sevişmesi gibi…
– Deniz Kenan Kılıç