Bavulunu elinde değil de
Kalbinde taşıyan insanlar var bu hayatta.
Sadece; kimden ya da neyden gideceklerini bilmiyorlar!
Belki de kendilerinden gidiyorlar
Bunu da bilmiyorlar
Bavulunu kalbinde taşıyan insanlar;
Ne mekana, ne zamana, nede kendilerine ihtiyaç duymazlar..
İhtiyacım yok artık.
Kaçıyorum; hiçbir şeyden ve her şeyden
Ama önce kendim den.
Elimden kalbime aldım bavulumu
Elimde değil kalbimde taşıyorum onu
Bilmiyorum!
Anlamsızlıklar içinde anlam aramaktan usandım.
Kalbimin derininde çevirdiğin bıçağını durdur
Kanım akmıyor, canım yanmıyor artık.
Elimden kalbime aldım bavulumu
Elimde değil
Kalbimde taşıyorum onu! Cevaplanmamış tek soru kaldı; onu da cevaplanmış sayarak gidiyorum
Issızlaştırıp bedenimi – ruhumdan ayırıp düşlerimi
Sadece yürüyorum.
Elimden kalbime aldım bavulumu
Elimde değil kalbimde taşıyorum onu
İhtiyacım yok artık! Ne sana – ne kendime
Ne de ortalığa saçılan cümlelere..
Harf harf – hece hece kayboluyorum..
Canım yanmıyor hala!
Elimde değil kalbim de taşıyorum onu
Elimden kalbime aldım bavulumu!
– Sacit Akel