bir uçurtma ancak rüzgârlı havalarda uçurtma olur
ben, seninle dolunca bahtiyar
güneş ısrarla değerken pencereme
perdeler mağlup, gözlerim üzgün
develer tellal iken pireler berber iken
en ön safta yer edinen çocuktur ellerim
uzak, üstüne oturan kaftan
yakın, kadife kumaştan çiçekli bir entari
hatırım kalmasın diye doğar gün
ve öpülmüş yerlerin erkenden uyanır
içimde rüzgârlı havalarda ipini çektiğin bir uçurtma
çocukluğum gelir aklıma birden
sahi
ne güzeldim ben annemin elinden kek yerken
– Yusuf Araf