Kaç buradan, burada hasretin çehresi var,

Bir çehre ki vehmi dağlar kadar.

Bu çehreyi süsleyen onca umut, onca şiir

Seslenir; ardından birkaç resim belirir.

Nice bakışların silsilesindedir bu asılı resim,

Ne kalır mutluluğum ne de hazin halim.

Saatler geçer, günler kaçar musallat olur ruhuma

Çaresi bulunmaz teker teker saldırır aklıma.

Nedir bu çektiğim, nedir bu işkence?

Dirayetim zorlanır, ses etmez halince.

Her akşam didinir durur bu koca hasret,

Dadanır ruhuma, olur ruhuma dert.

Yağmur yağar, mevsim geçer,

Sessiz bir gece yine beni bekler.

Yüzüme düşer bir çöküntü bir kırışıklık.

Kalmaz eski benden o canlılık o şıklık.

Kimi ölür yalnızlıktan kimi yaşar sevinçle

Bende bu hasret devam ettikçe,

Erer sonsuzluğa ruhum ve kalbimin burukluğu

Bense istemem ebedi mutsuzluğu.

Fakat çepeçevre sarılıyım yine bu gecede.

Böylece yaşar giderim bir soluk mavilikte.

 

– Tunahan KILINÇ

Abonelik
Bildir
guest
0 Yorum
Inline Feedbacks
View all comments
%d blogcu bunu beğendi: