Yazma işi aslında bir başlangıç bazılarında
Ve sonu olmayan bir serüven aynı zamanda
İçinde bütün duyguları barındıran
Söyleyemediklerinin ta kendisi aslında.
Ve şimdi kulak ver buna ;
Her ilkin bir sonu var bu hayatta
Her baharın ardında bir hüzün
Her hüznün sonunda bir bahar olmalı
Yaşam bu sonuçta
İşte şimdi güz geldi çattı sonunda
Yeşeren umutlar mı soldu ?
Yoksa o umutlar hiç yok muydu ?
Güz kimine göre ayrılık kimine göre bir kavuşma .
Yağmur özlemiştir toprağı aylarca.
Sevgiye varış; umuda , hasrete yakarış
Kendinle bir mukayese başlar daha sonra
Çıkılmaz bir hal alır zaman daraldıkça.
Ve sonra, kaybolursun çıkmazlarda.
Rüzgarın ılık tebessümü altında hayale dalarken
Hayal ettiğinin içinde kendini bulmak,
Sonsuz uzayan ufuktan gözlerine dalmak…
Bir varoluş mecburiyeti sarsa da bedeni, bir sebeptir yaşamak.
Bazen kurusa da yaprak, güzelliği bakidir
Dön bir de bu taraftan bak!
Yağmurdan sonra toprağın kokusu gibi bazı güzellikler
Masum, bir o kadar doğal; izin verme çirkinliklere göğüs ger
Hadi durma!
Geceleri üşümeyle titrerse için, sarıl hayallerine ısınır için
İlk ve son ne fark eder
Bizim için her şey bir gülüşe yeter
– Bahar Bayraktar