İçim örümcek ağı,

Temas yeni boyutlar yaratıyor,

Daha da şeffaflaştırıyor derinlik.

Çırıpçıplak kıvrılıyor belirsizlik ardından.

Anaç tavırlarla uzanıyor parmaklar.

Yaş almış yerlerinden öpüyor sonra.

Sanki öpmüş gibi Süheyla’yı.

Süheyla’nın caddeleri kalabalıktı.

Pek yokuşlu yollardan kaynağa çıkıyordu.

En hassas yerlerinden çarpıyordu sokaklar.

Yüzme bilmeden, okyanuslara dalmış gibi.

Nefes nefese sil baştan koşuşturuyorduk.

Koşuşturuyorduk, karşılıklı yalnızlıkla.

 

– Yasemin GÜL

Abonelik
Bildir
guest
1 Yorum
Eskiler
En Yeniler Beğenilenler
Inline Feedbacks
View all comments
Mehmet Faruk Habiboğlu

Güzel, gizemli bir şiir.

%d blogcu bunu beğendi: