ZeynepAnne, babam kaçtı mı yine?

Sabah temiz kokuyu getirmemişti o eve, Zeynep de baharı hissetmiyordu. Sessizlik havasızlık, üç büyük koltukların hep yatanı vardı. Dahası ortada da yer yatağı, geniş aile olmanın gerekleri miydi? Zeynebin ağlamasıyla gün başlıyor, büyük bir bağırtı koparak belki de tüm sokağı uyandırıyordu. 3 yaşında olduğundan habersiz, tedirgin, korkak… Aile, hayatın gereklerini küçücük bedene alıştırmaya çalışıyordu.

Annen çalışmaya gitti kuzuum, para kazanacak, mama alacak, ev alacak. Baban gibi gelecek.

Evimi istiyorummmm…

Hep çırpınışta olmak; iş buldum daha ne olsun, asgari üçret sigorta… Cemile artık evlenmeliyiz… 8 yıl sonra çocuğumuz da oldu daha ne isterim hayattan, aile olduk ya Cemilem. Bugün kazadan döndüm, duanı esirgeme benden ömrümüz yollarda…

Ömrün yollardadır, tır şöförüsündür … 4 gün yol 1 gün ev, kalamadağın evin kirasını verirsin, eşyaların vardır. Mehmet sen aile oldun mu? Hergün evlere yarım gün, tüm gün temezliğe giden cemilen bu gün de günü kurtarabilmiş midir? Bir aksilik çıkmazsa 30 yıl sonra ev alırsınız. Zeynep göğüsledimi aile olmayı? Sizsiz büyümeyi, düzensizliği. Yorgun argın gelen uyuyan anneyi…

Cemile çok güçlü ayakta kalıyordu

Annem bizimkiler var da Allahtan Zeynebim’e bakıyorlar Mehmed, yoksa ayı zor çıkarırdık. Hafta da bir gün gelince insan kendi evini özlüyor Mehmed, kalkalım iş çok evi temizlemeliyim. Sen de manavdan birşeyler, geçen haftaki gibi doldurma evdeymişcesine, çürüyorlar…

Patt! Kapı sesi.

anne babam yine mi kaçtı?

yok kızım yok, mama almaya gitti gelicek…

Birlikte oldukları kadar yuva olamamışlardı. Ama bir birlerini göğüsledikleri kadar aile olmuşlardı…

– Cennet TAŞAN

Abonelik
Bildir
guest
0 Yorum
Inline Feedbacks
View all comments
%d blogcu bunu beğendi: