Yalnızlık

Yalnızlık. Yalnızlık nasıl birşey biliyor musun ?

– Güldüğünde yanındakinin sana eşlik etmemesi ,

– Yanındaki kişiye komik miydi diye soramaman ,

– Tek başına oturup öyle boşluğa bakmaktır,

– Paylaşmamak,

– Anlatamamak,

– Tek başına oturmaktadır YALNIZLIK …

Birde yalnızlığın şu boyutu var : yalnızlık paylaşılırsa yalnızlık olmaz.  Ne demiş Özdemir ASAF : Yalnızlık paylaşılmaz , paylaşılırsa yalnızlık olmaz.

Herşeyden sıkıldınız , canınız bi konuya sıkıldı. Yanınızda kimse olmasın . Rahatça düşünme fırsatım olur diyorsunuz . Unutmayın ! yalnızlık paylaşılmaz , o yüzden yanınızda kimse olmasın.

Bir deniz kenarına gidip dalgaları izlemek ,  denize taş atmak öyle iyi gelir ki insana . Her attığın taş bir derdin olur bazen. Her atışta da oh bee dersin . Hele ki o dalgaları izlerken hissettiğin duygu : o dalgaların içinde kaybedersin kendini . Kimsede bulamadığım sevgiyi yalnızlık acısını dalgada bulursun. Çünkü sen deniz  , dalga da seni ifade eden karakterin olmuştur artık.

Birbirini tamamlayan olmak zordur . Sen zor olanı yaptın.  Denizle dalgayı birbirine kavuşturdun .

İkisi aynı yerde ama farklı dünyadır. Düşünceleri , görevleri farklıdır.  Her zaman zıttır ikiside.  Ne kadar belli olmasa da.  Fark ettiniz mi ? Dalga karaya vurur , deniz ise olduğu yerde kalır . Hırçın ve asi olan dalgadır. Çoğu zaman deniz de kendi dertlerini , sıkıntılarını  dalgaya anlatır . O yüzden dalga bazen asi olur .

Kimsede bulamadığın sevgiyi , yalnızlık acısını dalgada bulursun . Dalgayla konuşursun adeta . Her derdini denize döktüğünde dalga sana kimsenin sarılmadığı gibi , kimsenin sana sevgiyle koşmadığı gibi koşar. Asla senden gitmesini istemezsin . Çünkü dalga gibi bir dostu bulduğun zaman bırakmak istemezsin . Deniz dalgayı çağırsa bile.  Senden gitmesini istemezsin.

Bizler deniz  kabuğundan gelen sesi dinlediğimizde kendimizden geçeriz.  Vapur sesi, simitçi sesi, vatandaşların, ağlayan çocuk , gülen çocuk , annesinden veya babasından simit isteyen pamuk şeker isteyen çocuğun sesi , gülen insan sesi , seyyar satıcının, arabaların , akan çeşmelerin, şelalelerin, kuşların sesi bu sesleri deniz kabuğunda buluruz bazen . Çünkü deniz kabuğunu dinlerken düşüncelere dalarız.  Kendimizi unuttuğumuzu fark ederiz. Meğersem yalnızlığımızı çoğu zaman seslere teslim etmişiz .

Bir şehrin en kalabalık yerine gidip etrafı dinlemeyi denediniz mi ?

Kulağınız da kulaklık olmadan , yanınızdakilerle konuşmadan bi süre susup etrafta neler oluyor diye dinlediniz mi ? O şehrin sesinde ,  yalnızlığın da kayboldunuz mu ? Sokak müzisyenlerini dinleyin , onlar çoğu zaman sokağın söyleyemediklerine tercüme olurlar . Sokağın pişmanlıklarına, keşkelerine …

– Selma DERE