Ağır bir sis çöktü karanlığın orta yerine,
Ve gizlendi mehtap gecede.
Sokaklar sessizlikten dem vurdu,
Ben dinledim öylece..
Kuru bir ayaz çöktü vadi boyu Harşit’e,
Ve üşüdü zambak gecede.
Pencereler yalnızlıktan dem vurdu,
Ben sensizdim öylece..
Acı bir hüzün çöktü kalbimdeki denize,
Ve yoruldu hasret gecede.
Yıldızlar sensizlikten dem vurdu,
Ben ağladım öylece..
– Zambak SERTEL