Gün ağarıyor,
Değiyor ışığı toprağın yüzüne,
Uyandırıyor tabiatı usulca,
Bense seni düşlüyorum…
Sonra bir sis çöküyor,
Gizliyor toprağın yüzünü
Göstermiyor tabiatı kimselere
Bense düşümde bile seni kıskanıyorum…
Ve sonra bir rüzgâr esiyor,
Okşuyor toprağın yüzünü,
Dolaşıyor tabiatı özgürce,
Bense senle dolaşıyorum düşümde, el ele…
Daha sonra kar yağıyor,
Konuyor toprağın yüzüne,
Süslüyor tabiatı bembeyaz,
Düşlerimi süslüyorsun sen de, Kar’ım olarak…
– Ramazan KOCAKAYA