deli

Biraz sancı, biraz bilek ağrısı

Belki az’dım bu dünyaya ama durmadan kendime taşardım.

Size daha birçok neden sayardım

Meçhuldü sözlerimin akıbeti

Sonunda buna inandım.

Bükülmez sandımdı bileğimi

Bükülünce

Bir köşede kalbimle kaldım.

Yenilmek insan eder derdim

Bunca evrimi gecikmiş ruhun içinde

İnsan olmaktan usandım.

 

Bir mermi kovanı buldum küçükken

Dolusu babamın cebindeydi

Boşu her sokak köşesinde.

Birinin ya patlarsa endişesi

Diğerinin ürkütücü sesi

Bir yerlere yerleşmiş içimde

Sonradan anladım…

 

Bir ritmi vardı, aceleci

Hiç durmadan devam ederdi

Ölüm isterdi

Kan isterdi

Savaştı bu çocukken bile iyi bilinirdi ismi.

Yarım kalan bir şarkıyı tamamlayamamak gibiydi,

Bazen durabilir ama hiç bitmezdi

Alışmıştık

O olmazsa zaten hiç olmayacak gibiydik,

O olunca da yaşamın bir şeye benzememesine içerlerdik.

Sevmek gibiydi işte

Bir ritmi vardı.

Solumda atan şey gibiydi

İşte o sesi kimse anlamadı.

Bilmiyorum nedendi?

Oysa taptığım putları yemem açlığımdandı

Zaten putu yiyen bendim

Zira artık tanrı içimde dedim.

Affettim kendimi

Ne vardı?

 

Elimde iki mermi kovanı

Biri boş

Vurulan kimse ardında bir deli bıraktı.

 

Ece Gize Demir

Abonelik
Bildir
guest
0 Yorum
Inline Feedbacks
View all comments
%d blogcu bunu beğendi: