Bendeki tezahürüne eş bir sözcük bulamıyor lügatler
Ve şüpheliyim yer almıyor haritalarda vuslat ülkesi…
Ben ismini öyle bir söylerim ki…!
Atar tennurelerini üzerinden semazenler
dağlarda çobanlar abasını atar
Sazendeler ıssızlığa boğulur,
Geçer pervaneler korkak mumların etrafında tüllerinden
Ben ismini öyle bir söylerim ki…!
Güneş kararır hasedinden
Bulutlar sahraya yürür
Yolunu şaşırır kırk yıllık kervanlar
Firavun iman eder.
Ben ismini öyle bir söylerim ki…!
Dünya aşk ile yapar tilavetini
Çirkinliğe çare bulunur,
Yıldızlara kefen biçer sürurum.
ve iplik iplik örülür şiirim.
Ben ismini öyle bir söylerim ki…!
Saat çıldırır…mevsimler kayar…kaybolur anlam
Yitirir düşlerini masal anaları
Hiçlik yiter
Şefkat dağılır arşı aleme
Isınır sokaklarda üşüyen çocuklar.
Ben ismini öyle bir söylerim ki..!
Adını bilmediğim ülkelere sürülür umutsuzluk
Mevsim hep bahar olur
Bozkır’a deniz gelir…
Dirilir Pir Sultan Abdal
Ölüm dar ağacında kendini asar.
Ve ben ismini öyle bir söylerim ki…!
Sen gelirsin…
Canan ÇOLAK