Aralık

Dışarda usul usul kar yağıyor;
Ayların en kararsızı aralık,
Saat gecenin ayrımında,
Ve aklımda yine sen.
Pencereme Ay’ın titrek ışığı vuruyor;
Vakit düşlerime ramak kalmış,
Düşümün en acımasız saatinde,
Ve hayalimde yine sen.
Dışarda adaletsiz bir rüzgar esiyor;
Kulakları sağır edercesine esiyor
Uğultusu acı, keder, ıstırap dolu.
Her düşüncem çaresiz bir yıkımda
Ve umudumda yine sen.
Şafak tan vaktine son şarkısını mırıldanıyor
Aralığın ayazı acımasız bir pusuda
Günün benzi çaresiz atmakta
Ve bakışlarım yine sende.
Kardan adamlar soğuktan buz kesiliyor,
Nehrin suları vadiye karşı donakalmış
Çakıl taşları kış uykusuna dalmakta
Sarkıtlar uzadıkça uzamakta.
Ve yüreğimde yine sen.
Serçe sığınacak bir kuytu arıyor,
Umudunu ocağın birine bağlıyor,
Kar taneleri semadan kusursuz inmekte,
Kara, beyaza gece, ayaza bürünmekte.
Ve baharım yine sende.

Samet TUNCA