Bugün kızgınım sana Nazım,

Bir ıslık tutturup ellerim ceplerimde,

Okuyup da geçemem dizelerini.

Ki bilirsin çakıl taşları gibi,

Umudu avuçlamışımdır onlarla…

Yine de kırgınım sana bugün,

Sen insanda dedin,

Ben insanlarda aradım da durdum,

Baktım boylu boyunca yüzsüzlük

Balçık balçık bir kin denizi,

Umursamazlıklar diz boyu,

Hoyrat bir sessizlik kaplı,

Ruhlarımıza geçiyor tırnakları…

Sana ben ne diyeyim Nazım?

İnsana dair anlarda, günlerde,

Başlıklarda, fabrikalarda,

Tarlalarda, satırlarda

Aradım da yoruldum.

Hani biz büyüdük de kirlendi ya dünya!

Kim bilir belki tam da bu sebepten,

Ben umudu bulduysam,

Kocaman yeryüzünde bana

Maviyi fısıldayan çocukların

Gözbebeklerinde buldum.

İki küçük nokta verdi bana

Devasa gökyüzünü.

Gerisini kaldır at çöpe Nazım!

Kızma bana Nazım ne olur,

Güzelim umudu verdiklerin

Öylesi tuhaf, öylesi bulanık…

İşlesin atom reaktörleri,

İşlesin bantları fabrikaların,

Takım elbiseler girsin çıksın,

Katlı katlı betonlara,

Büyüsün ha büyüsün varlıklarımız,

Yok etmeye yemin etmişçesine,

Büyüsün mülklerimiz…

Doysun şişman adamın kaşınan göbeği,

Dünya bilmem kaç metrekare,

Dünya büyümüyor Nazım!

Hem kim söylemiş büyümenin

Güzel olduğunu?

Minicik, ufacık bir gözbebeği

Yeter benim dünyamı maviye boyamaya,

Zerre kadar iki noktaya sığar umut dediğin,

Hem kim bilir Nazım, belki bir gün,

Bizler o gözbebekleriyle,

Boydan boya, ilmik ilmik,

Sevgiyi, neşeyi öreriz yeryüzüne…

Belki şu kaskatı, buz kesen

Yüreklerimizi bir çocuk şarkısı,

Isıtır da çözüverir yüreğimizin

En kuytu yerlerini…

Hani biz büyüdük de kirlendi ya dünya,

Bilsen Nazım büyümemeye de

Yokluğa da razıyım.

Yeter ki şöyle kocaman bir fırça,

Bembeyaz sabunlarla baştan sona,

Temizlesek yeryüzünü!

Bembeyaz lekesiz yarınlara,

Minik gözbebeklerinin avuçlarına bırakıversek,

Ve kaçsak zile basıp

Kaçan çocukların heyecanıyla…

Beyaz bir dünya versek çocuklara,

Bilirim çünkü, insan demek yetmez bana

Çocuklar başka…

İnsanlar bir yana onlar bir yana.

Hani güneş doğarken,

Bir ana bebeğini emzirirdi ya,

İste! Umut dediğin o anda

Umut çocukta…

 

Tülay Karataş

Abonelik
Bildir
guest
0 Yorum
Inline Feedbacks
View all comments
%d blogcu bunu beğendi: