Baş etmek zordu seninle.
Yiterken imkanlar,
Çekip giderken talih,
Aklım çağırılsa da yok;
Ve kim bilir kimdeyken ellerim.
Yırtıp siyah tülleri,
Hiç değmeden ellerin,
Mümkün müydün, değil mi?
Belli değil…
Sızarak o deliklerden,
Bir çırpıda açtığı,
Umarsızca ellerin;
Usulca süzüldün,
En dibine kalbimin.
Baş etmek zordu seninle,
Ustasının çaldığı bir sazda,
Bilinmeyen bir tel, tenin.
Tablası ipekten bir saz, tahtası ladin.
Alaturkadan, alafrangaya tınılar, derin…
Neşede başka, öfkede başka,
Demli çay gibi keyif verir,
Gülmek bilir gözlerin…
Ne gamlı şarkılar lazım bana artık,
Ne bir sıkıntı aklımda,
Ne de hükmü olabilir ecelin…
Öyle bir toprakla tanıştı ki,
Acemi ayaklarım bir kere,
Gittiği yer ezberim…