Kuş tüyünden olmadı hiç
Yattığım yerler
Sırtımı yasladığım hayallerin sonu
Mutluluğa ulaşmadı hiç
Odamın ışığı hep loştu bu yüzden
Aydınlıkta çaresiz hissederdi gözlerim
Biraz hafiflerdi düşüncelerim
Hafifledikçe sözlerim
Sözlerimde umut çığlıkları
Bağırışlar nafile, duyan yok
Kar yağarken kara bir haber gibi dışarıda
Sen müjdelerle uyanırsın karlı gecenin sabahına
Bense eritmeye çalışırım donan gözyaşlarımı
Bilmem gelir misin silmeye ellerinin sıcaklığıyla